خانه

اخبار

مقالات

روزنوشت ها

گزارش ها

دیدگاه

اعضا

برترین ها

ثبت نام

تماس با ما

چارچوب ها

راهنما

صفحه شخصی شهرام محمدی اقدم

نام و نام خانوادگی: شهرام محمدی اقدم

استان: تهران - شهرستان: تهران

رشته: کارشناسی ارشد عمران - پایه نظام مهندسی: یک

شماره نظام مهندسی:

10-3-0-35766

تاریخ عضویت:

1389/01/25

روزنوشت ها

■ بیست عکس، بیست عکاس، بیست داستان بخش عمومی

عکس رسانه‌ای است که گاه بیشتر از هزاران واژه را در یک شات مختصر می‌کند و لحظه‌ای از زمان و مکان را فریز می‌کند، عکس به وسیله مهارت‌های تکنیکی، موقعیت‌شناسی و زاویه دید عکاسش، یک برش زمانی و مکانی را جاودان می‌‌کند.

عکس، گاه مبدل به نماد یک دوره، یک جنبش، شخص یا سرزمین می‌شود، چنین عکس‌هایی فراوانند: مرد تانکی میدان تیانآنمن، محمدعلی کلی ایستاده بر فراز حریف ناک اوت شده، پرتره دختر افغان و … بسیار از ما چنین عکس‌های را بارها در جاهای مختلف دیده‌ایم، اما تعدادی کمی از ما نام عکاس آنها و داستان گرفته شدن این عکس‌های تاریخی را می‌دانند.

اما شخصی به نام «تیم مانتوانی»، امیدوار است که با انتشار یک کتاب جالب این روند فراموشی عکاسان را تغییر دهد، او کتابی با عنوان Behind Photographs: Archiving Photographic Legends منتشر کرده است که ثمره پنج سال کار اوست. در اقدامی جالب او از عکاسان مشهور خواسته است که عکس شاخص یا مورد علاقه او را در دست بگیرند و سپس عکس‌هایی از عکاس به همراه
عکس‌اش گرفته است، او در این کتاب ۱۵۰ عکس اینچنینی منتشر کرده است.

مانتوانی در دوره و زمانه‌ای که یه یاری دوربین‌های گوشی موبایل هر روز میلیون‌ها عکس گرفته می‌شوند و در سایت‌های اشتراک عکس، قرار داده می‌شوند با انتشار این کتاب می‌خواهد نشان بدهد که خلق این عکس‌ها تصادفی نبوده و آنها محصول افرادی هستند که همه زندگی‌شان را وقف عکاسی کرده‌اند. بدون این افراد و فهمشان از عکاسی، هیچ وقت این عکس‌ها و لحظه‌ها برای ما ماندگار نمی‌شدند.

مانتوانی کلا بیشتر به خاطر پرتره‌هایش شناخته شده است، او مقیم سن‌دیه‌گو است. او در این پروژه از فرمت پولاروید ۲۰ در ۲۴ استفاده کرده است و از آنجا که دوربین‌های پولاروید کمی هنوز وجود دارند و فیلم مورد نیاز گران است، گرفتن هر عکس برای او ۲۰۰ دلار هزینه دربرداشت.

در طی پروژه، کار برای مانتوانی دشوارتر شد، چون در این پنج سال تعدادی از عکاسان مورد نظر او از دنیا رفتند و تهیه فیلم مورد نیاز مشکل‌تر شد.

مانتوانی گاه برای گرفتن پرتره مورد نظر، فقط نیاز به یک بار عکس گرفتن داشت، گاهی هم گرفتن عکس مناسب، ‌نیازمند ۳ یا ۴ بار تلاش بود، گاهی هم عکاسان سوژه عکس، خود پیشنهادهایی برای بهتر شدن عکس‌ها به او ارائه می‌دادند. به گفته مانتوانی گاهی جلسات گرفتن عکس، مبدل به کارگاه‌های آموزشی کوچکی می‌شد.

البته همیشه راضی کردن عکاسان برای مانتوانی آسان نبود، گرچه عکس‌های نخست او باعث ترغیب دیگران به همکاری شد، اما بعضی‌ها هم رضایت نمی‌دادند. اما زمانی که عکاسان متوجه می‌شدند که اقدام مانتوانی برای کسب سود نیست و کار او تنها به منزله بزرگداشتی این گروه از عکاسان است، نظرشان عوض می‌شد.

مرور تعدادی از عکس‌های این کتاب:

۱- جف وایدنر و عکس مشهور مرد تانکی میدان تیانآنمن

۲- عکاس دختر افغان: استیو مک‌کوری

۳- نیل لیفر Neil Leifer در ۲۵ می سال ۱۹۶۵ در لویستون این عکس به یادماندنی را از محمدعلی کلی گرفت

۴- بیل اپریج در پنجم ژوئن سال ۱۹۶۸ بعد از ترور کندی، این عکس مشهور را گرفت.

۵- هیچ عکاسی مثل الیوت ارویت، متخصص عکس‌برداری از سگ‌ها نیست، زمانی که همه عکاسان مشغول گرفتن عکس‌ از اشخاص مشهوری مثل چه گوارا، مریلین مونرو، خروشچف و نیکسون بودند، اما با دوربینش سگ‌ها را هدف می‌گرفت. عکسی که الیوت در دست گرفته، یکی از کارهای شاخص اوست که در سال ۱۹۷۴ که در سنترال پارک نیویورک در سال ۱۹۷۴ گرفته شده است، در این عکس‌ها پاهای یک آدم و اسب‌اش به
همراه نمای کاملی از یک سگ پیداست.

۶- داستان عکاس و عکس بعدی هم خواندنی است، نخستین پارک ملی آفریقا، «ویرونگا» نام داشت و در کنگو واقع بود.در سال ۲۰۰۷، شکارچیان و قاچاقچی‌ها برای ترساندن محافظان این پارک، یک گوریل نر و شش گوریل ماده را کشتند تا آنها کوتاه بیایند و از سخت‌گیری‌شان بکاهند. lang=AR-SA>

تنها ۴۰ نوع گوریل از نوع خاص کوه‌های سیلوربک در دنیا وجود دارد و کار محافظان پارک ملی بسیار دشوار است، زمانی که آنها متوجه کشته شدن این گوریل شدند در حرکتی جالب جنازه او را از کوه‌ها و جنگل‌ها تشییع کردند، طول مسیر حرکت آنها پنج کیلومتر بود و آنها باید در این مسیر دشوار پیکر ۲۷۰ کیلوگرمی گوریلی را حمل می‌کردند.

در ده سال گذشته، ۱۲۰ محافظ پارک ملی گنگو در طی انجام کارشان کشته شده‌اند، دستمزد آنها فقط ۱۰ دلار در ماه است، آنها قهرمانانی فراموش‌شده هستند.

۷- حادثه در هنگام شیرجه: این عکس در سال ۱۹۹۸ توسط برایان اسمیت از حادثه‌ای که در هنگام شیرجه برای ورزشکاری به نام Greg Louganis رخ داد گرفته شده است.

۸- هری بنسون این عکس‌ را از اعضای شاد گروه بیتل‌ها در سال ۱۹۶۴ گرفت، زمانی که مدیر این گروه به آنها گفت گه گروهشان در آمریکا، شماره یک شده است!

۹- لایل اورکو Lyle Owerko و عکس مشهورش از حادثه یازده سپتامبر. این عکس کاور مجله تایم شده بود.

۱۰- چارلز مور، عکس بحث و جدل مارتین لوتر کینگ و دو پلیس را نشان می‌دهد:

۱۱- با عکسی که Nick Ut، در دست دارد به خوبی آشنا هستیم، این عکس دختر ۹ ساله‌ای را نشان می‌دهد که در جریان جنگ ویتنام متعاقب حمله ارتش ویتنام جنوبی با بمب‌های ناپالم در حال فرار است.

۱۲- مارک سلیجر دو هفته پیش از خودکشی «کورت کُبین»، عضو گروه موسیقی نیروانا، این پرتره را از وی گرفت. این عکس روجلد نشریه رولینگ استون در بزرگداشت کورت کبین بعد از مرگ‌اش شد.

۱۳- این عکس مشهور را «مری الن کارک» در سال ۱۹۹۰ در احمدآباد هند گرفت. عکس از رام پراکاش سینگ -عضو یک سیرک بزرگ- و فیل مورد علاقه‌اش -شیاما- گرفته شده است dir=ltr>.

۱۴- در اینجا «فیل برگس» را می‌بینید، عکاسی که در پروژه‌ای به نام Stirring the Fire سهیم است، هدف این پروژه توانمند کردن زنان و دختران از طریق آگهی‌بخشی و تشویق آنها به حرکت است. عکسی که برگس در دست دارد از زنی ۳۷ ساله به نام Sukulen در روستایی در
کنیا گرفته شده است. اهالی روستای او عقیده دارند که این زن توانایی‌های جادویی دارد، آنها به برگس گفتند دو ماه قبل از اینکه گذار او به روستایشان بیفتد، این زن آمدن او را پیشبینی کرده بود!

۱۵- عکس بعدی «ژاکلین در باد» نام دارد و «ران گاللا» آن را در سال ۱۹۷۱ گرفته است.

ران گاللا را نخستین و مشهورترین پاپاراتزی آمریکایی می‌دانند، این عکاسان همیشه در پی گرفتن عکس‌های جنجالی از افراد مشهور هستند. گاللا بسیار علاقه‌مند بود رابطه ژاکلین و کندی و اوناسیس را دنبال کند.

۱۶- مارتی لدرهندلر عکس مشهوری داشت که در زمان اوج رابطه کوبا و شوروی در بیست سپتامبر سال ۱۹۶۰، از فیدل کاسترو و نیکیتا خروشچف گرفته شده است. مارتی لدرهندلر عکاس افسانه‌ای خبرگزاری AP بود و ۶۶ سال سابقه فعالیت حرفه‌ای دارد، او در سال ۲۰۱۰ درگذشت dir=ltr>.

۱۷- اما در اینجا کیم کُمِنیچ را همراه عکس مشهورش می‌بینید، عکسی که او در زمان سقوط دیکتاتور فیلیپین -فردیناند مارکوس- گرفته بود و باعث شد او برنده پولتزر سال ۱۹۸۷شود.

در این عکس فریناند مارکوس و ایملدا مارکوس که اضطراب از سیمایش به خوبی پیداست، دیده می‌شوند، فریناند مارکوس در این عکس در حال سخنرانی در جمع طرفدارانش است، در این زمان دیگر کار از کار گذشته بود، انقلاب مردم به ثمر رسیده بود و کورازون آکینو عملا رئیس جمهور مردم شده بود، مارکوس کوتاه‌زمانی بعد با توصیه آمریکا، کشور را ترک کرد، در سال ۱۹۸۹ وی در جزایر هونولولو درگذشت.

مارکوس توانسته بود به مدت ۱۴ سال حکومت دیکتاتوری در کشور برقرار کند و در عین حال با سرکوب کمونیست‌ها، آمریکا را نیز راضی نگه دارد. آمریکا در عین حال در آن زمان اجازه یافته بود که از پایگاه‌های نظامی و دریایی خود در فیلیپین استفاده کند و به همین جهت بود که دولت آمریکا هیچ مخالفتی با دولت مارکوس ابراز نمی‌کرد. «بنیگنیو آکینو» مهم‌ترین چهره اپوزیسیون وادار به ترک کشور شده بود، ارتش فیلیپین به آکینو اخطار داد که به کشور برنگردد اما نهایتا آکینو پس از
تبعیدی سه ساله در ماه اوت سال ۱۹۸۳ میلادی به فیلیپین برگشت، اما در حالی که در فرودگاه مانیل از هواپیما پیاده می‌شد، ترور شد. ترور او مردم فیلیپین را شوک‌زده و خشمگین کرد.
در نوامبر سال ۱۹۸۵ میلادی، انتخابات زود هنگام ریاست جمهوری در کشور برگزار شد. اپوزیسیون فیلیپین از بیوه آکینو ـ یعنی کرازون آکینو ـ دعوت کرد که به عنوان رقیب مارکوس در انتخابات شرکت کند.
مارکوس برنده اولیه اعلام شد، اما حقیقت چیز دیگری بود، مردم اعتراض کردند، نهایتا پس از رویارویی طرفداران دو گروه با هم، کرازون آکینو به عنوان رئیس جمهور فیلیپین سوگند یاد کرد، اما مارکوس هم در مراسمی جداگانه سوگند خورد و با این وجود اوضاع چنان آشفته بود که خانواده مارکوس و نزدیکان آنها مجبور شدند به سرعت مانیل را ترک کنند و نهایتا به هاوایی فرار کنند.

۱۸- عکسی را که در اینجا «دین فیتزموریس» Deanne Fitzmaurice در دست دارد، تا به حال ندیده بودم. این عکس داستان جالبی دارد. در ۱۰ اکتبر سال ۲۰۰۳، پسربچه ۹ ساله عراقی به نام صالح خلف، چیزی شبیه یک توب بازی
روی زمین پیدا کرد، اما لحظه‌ای بعد توپ منفجر شد و او را به شدت از شکم، دست‌ها و چشم چپ مجروح کرد و برادرش را کشت. رحیم -پدر این پسر- از پزشکان آمریکایی درخواست کمک کرد، داستان صالح در سطح دنیا پخش شد و سرانجام منجر به اعزام او به بیمارستان اطفال اوکلند شد. عکس‌های بیشتری از این داستان را در lang=AR-SA>اینجا ببینید.

۱۹- دیوید بورنت این عکس را از زندانیان سیاسی شیلی در سال ۱۹۷۳ گرفت. آنها متعاقب کودتای شیلی در ورزشگاه ملی شیلی نگاه داشته می‌شدند.

۲۰- در عکس آخر، آلن Allan Tannenbaum همراه عکس مشهور آزادی ماندلا بعد از ۲۷ سال زندان دیده می‌شود. در این عکس ماندلا و همسرش ۱۱ فوریه سال ۱۹۹۰ در حال خروج از زندان Victor Verster دیده می‌شوند.

شنبه 13 اسفند 1390 ساعت 11:50

آراء

امیر یاشار فیلا ، رضا مهیاری ، مهدی حمزه زاده آذر ، M S ، شادین امانی ، حسن ابراهیمی ، ش ب ، فرشاد حکیمی ، جلال بهرامی ، مائده علیشاهی ، یحیی بهمنی ، مطلب کیانی زاد ، م افتخاری ، علی اکبر صحافی پور ، محمد مهدی مدرس نیا ، مصطفی مجرد ، حمید رستمی

نظرات

امیر یاشار فیلا

18:35 شنبه 13 اسفند 1390

سپاسگزارم آقای مهندس محمدی اقدم.
از خواندن این روزنوشت و تماشای عکس‌هایش بسیاری چیزها آموختم و لذتِ فراوان بردم.

رضا مهیاری

19:01 شنبه 13 اسفند 1390

عکس پانزدهم رو بیشتر دوست دارم

نیما محسون

21:22 شنبه 13 اسفند 1390

ممنون و متشکر از بابت تصاویر قابل تعمق

جلال بهرامی

08:53 یکشنبه 14 اسفند 1390

بسیار زیبا و جالب بودن خصوصا عکس اون گوریله :)

مائده علیشاهی

10:51 یکشنبه 14 اسفند 1390

بسیار عالی و ممنون

یحیی بهمنی

10:57 یکشنبه 14 اسفند 1390

جالب بود. ممنون.

م افتخاری

15:33 یکشنبه 14 اسفند 1390

سپاس

م افتخاری

15:38 یکشنبه 14 اسفند 1390

تصویر هجدهم بسیار تاثرانگیز و تامل برانگیز بود
ایکاش حیوان درنده جنگ گریبان هیچ قومی را نگیرد

داود دلدار

19:45 یکشنبه 14 اسفند 1390

ممنون

احسان درفشی

23:54 یکشنبه 14 اسفند 1390

بسیار ممنون جناب مهندس محمدی اقدم

شهرام محمدی اقدم

00:31 سه شنبه 16 اسفند 1390

از دوستان عزیزم بسیار سپاسگزارم

فرزانه حبیبی

09:07 سه شنبه 16 اسفند 1390

بسیار عالی

امیر یاشار فیلا

16:34 پنجشنبه 10 بهمن 1392

کتاب «ساعت‌های آرام»
دربردارنده‌ی عکس‌هایی از فضاهای شهریِ مینه‌سوتا
اکنون در فرمت PDF در دست‌رس کاربرانِ iiiwe است

کتاب تصویری «ساعت‌های آرام»، یک رشته‌عکسِ هفتادتاییِ سیاه‌وسپید است که عکاس (مایک ملمن) آن‌ها را در بازه‌ی سال‌های 1985 تا 2002 گرفته است؛ و دوره‌ی اضمحلال و نابودیِ شهرها و شهرک‌های ایالتِ مینه‌سوتا را نشان می‌دهند.
ملمن در این عکس‌ها با کار کردن در روشناییِ نصفه‌ونیمه‌ی ساعت‌های پیش از سپیده‌دم، و با بهره جُستن از آموخته‌ها و آزموده‌هایش در مقام یک معمار و علاقه‌ی ویژه‌ای که به ساختمان‌های قدیمی دارد، چشم‌اندازهایی نو و یگانه از مکان‌هایی آشنا به ارمغان آورده است.
حال‌وهوای این عکس‌ها به بیننده بینشی از زندگیِ گذشته‌ی شهری را می‌دهد که به‌طور معمول شاید هیچگاه نمی‌خواست دیداری از فضاهای آن داشته باشد.
این کتاب الکترونیک، در این نشانی در دست‌رس کاربرانِ iiiwe است :

The Quiet Hours

امیر یاشار فیلا

21:41 چهارشنبه 23 بهمن 1392

ـ روایت عکاس مجله‌ی تایم از انقلاب ایران

ماه‌نامه‌ی «داستان همشهری» در شماره‌ی چهل‌ویکم خودش (بهمن 1392) گزیده‌ای از کتاب «44 روز» را که دربردارنده‌ی عکس‌ها و خاطرات دیوید بارنت (David Burnett، عکاس نام‌دار مجله‌ی Time) از رویدادهای زمستان سال 1357 ایران است، به چاپ رسانده است.

این عکس‌ها را که از درخشان‌ترین نمونه‌های عکس خبری به شمار می‌روند، شاید در ده روز گذشته در برنامه‌ی «رادیو هفت» دیده باشید، که همراه با گفتار محمود کلاری (که خود از عکاسان و فیلم‌بردارانِ چیره‌دست است) از شبکه‌ی آموزش سیما پخش می‌شد.
وبگاه خبری ـ تحلیلی «فرارو» (http://fararu.com ) نیز در چند روز گذشته شماری از این عکس‌ها را منتشر کرد.

دوست‌داران می‌توانند دست‌چینی از این عکس‌های تاریخی را در این‌جا ببینند :

روایت عکاس مجله‌ی تایم از انقلاب ایران